F. W. Murnau

Morto accidentalmente en Estados Unidos no seu apoxeo mentres se desenvolvían os primeiros anos do cine sonoro, xusto uns días antes da estrea de Tabú (1931), o cineasta alemán Friedrich Wilhelm Murnau (Bielefeld, 1888-Hollywood, 1931) –a pesares de ter boa parte da súa obra desaparecida- inscríbese na Historia do cine a través de títulos esenciais como Nosferatu, El último ou Tartufo. Logo de colaborar co prestixioso director teatral Max Reindhart -actor entre 1909 e 1914-, Murnau realiza películas propagandísticas en Suíza e regresa a Alemaña para dirixir con habilidade e de maneira moi persoal obras mestras en pleno período expresionista. Despois de rodar Fausto (1927) afíncase nos Estados Unidos, onde roda a primeira película gañadora do Óscar, Amanecer, e, sobre todo, sortea a parálise creativa xurdida co sonoro polo seu posicionamento estético no que sobresae unha idea: a imaxe por enriba de todo. As súas maneiras fílmicas, “forma de pintura en movemento”, en expresión de Luciano Berriatúa, o abnegado investigador español gran experto na súa produción, determinan o ton do seu traballo, moi capaz de reflexionar sobre os achados do teatro, as artes plásticas e o cine derivado da renovación formulada a partir de Feuillade, Ince ou Griffith. Mestre no uso simultáneo da profundidade de campo e o primeiro termo dramático, audaz no uso dos espazos e nos apartes dos actores, Murnau creaba auténticas liñas de composición visuais e brillantes xogos expresivos onde prevalecía o encadramento sobre a acción, ocasionando unha beleza plástica inesquecible.
Catro dos títulos –todas as proxeccións dos venres de febreiro- terán acompañamento musical en directo, con interpretación do pianista Javier Pérez Castro.
Agradecementos: Javier Pérez Castro, Friedrich Wilhelm Murnau Stiftung (Alemaña).