O INFERNO DE HENRI-GEORGES CLOUZOT

En colaboración coa Alianza Francesa da Coruña.

O cineasta francés Henri-Georges Clouzot (1907-1977) vive dous momentos de esplendor na historia do cine. Un corresponde coa enorme popularidade acadada cando dirixe consecutivamente El salario del miedo (1953), Las diabólicas (1954) e o prestixioso documental El misterio Picasso (1955), que ilustra e reflexiona sobre as técnicas e evolucións da creación artística amparándose no caso emblemático do pintor español Pablo Ruiz Picasso. Autor de once longametraxes e máis un episodio dun filme colectivo, un título maldito e inconcluso, L’ enfer (1964), mítico proxecto suspendido logo de tres semanas de rodaxe, que na práctica esfuma para sempre a súa traxectoria. Clouzot vive tamén a efervescencia do cine negro no período da 2ª Guerra Mundial, momento en que fai a súa estrea como realizador con El asesino vive en el 21 (1942). Xornalista e guionista nos anos 30 moi próximo a ambientes criminais e xudiciais, este aspecto contribúe a definir o seu cine, unha mestura hábil e elaborada de terror psicolóxico e comedia de costumes.
Clouzot fabrica, con títulos como Le corbeau (1943) ou En legítima defensa (1947), a súa lenda de precisión no ritmo narrativo, de minuciosidade na posta en escena, de perfección formal, de control incansable de todo o proceso de produción. Odiado e polémico, tachado de problemático e autoritario, mormente despois da súa fugaz depuración –o paradoxo da súa acusación por colaboracionismo despois da fin da Guerra por Le corbeau (1943)-, os universos pechados e opresivos, o respecto polas tramas con énfase absoluta no estudo de personaxes e os ambientes definen o seu herdo. A sordidez, o relativismo da verdade, a querencia polos decorados agoniantes e os planos irrespirables de brutal eficacia na composición e no ritmo marcan unha filmografía que recuperar. Ofrecemos unha coidada selección, presidida polo documental de 2009, L’enfer d’Henri-Georges Clouzot de Serge Bromberg e Ruxandra Medrea, esculca no apaixoante proceso de rodaxe de L’enfer, narración-análise dos ciumes dun home, histórico filme inexistente –hai unha versión de Claude Chabrol- protagonizado por Romy Schneider e Serge Reggiani.