Rear Window

• Share on twitter
• Share on facebook

As vistas dun apartamento en Brooklyn elevan o voyeurismo de Hitchcock cara a un compromiso frenético co visible. A película varía a exposición ou o foco no alféizar de modo que os parpadeantes e espacialmente ambiguos patróns que presionan os límites do fotograma se disolven momentaneamente nas pólas dunha árbore ou nunha escaleira de incendios ou nunha sombra atrapada na pantalla da roupa tendida dalguén ondeando ao vento. ‘Puxen unha das miñas mans fronte á lente da cámara e intentei converter a luz, a cor e a imaxe nalgo táctil’, explica Gehr nas súas notas, conectando a película coa morte do seu pai e chamándoa un ‘intento desesperado’ de converter o efémero en tanxible. (J. Hoberman)