Los venerables todos

• Share on twitter
• Share on facebook

Ismael, o integrante máis inestable e débil de carácter dun suposto grupo de conspiradores con aspiracións de poder, sofre constantemente as burlas e o menosprezo do líder do mesmo e os seus outros compañeiros. Todo cambia cando unha muller da que Ismael está namorado empeza a internarse nas lóxicas macabras do grupo.

Foi a segunda longametraxe de Manuel Antín, logo de La cifra impar, e baseouse nunha novela inédita do realizador. Segundo Antín, trátase de “una descripción subjetiva de la soledad y de la incertidumbre del hombre de Buenos Aires, del no tener nada que hacer y no obstante tratar de llenar las horas. Simultáneamente, es un estudio de caracteres que recorren toda la escala que separa la dominación y el miedo, la fuerza y la debilidad, el mucho mal y el poco bien que hay por este mundo”. O filme seguiu fatalmente o destino da novela que o inspirou: nunca puido estrearse e só foi visto ocasionalmente en retrospectivas e por televisión. A pesar dese fracaso, é un dos títulos emblemáticos do cinema arxentino dos 60, en parte pola súa narración fragmentaria, que segue unha orde emotiva e non lineal, e en parte pola revolucionaria concepción formal que Antín definiu coa indispensable achega do director de fotografía Ricardo Aronovich.