Le chemin d'Ernoa

Chamado a filas, Louis Delluc está obrigado a renunciar á posta en escena do seu primeiro guión, La Fête espagnole (1919), que confía a Germaine Dulac. Impaciente por realizar os seus propios filmes, funda a súa produtora Parisia-Films na primavera de 1920, e entrega, no espazo de poucos meses tres filmes: Fumée noire, Le Silence e L'Américain, que se converterá en Le Chemin d'Ernoa.

Filmada no País Vasco no verán de 1920, Le Chemin d'Ernoa ten en común con La Fête espagnole a fascinación do cineasta por esta rexión: a súa luz, a súa atmosfera febril e sensual, ás que fai referencia en varios escritos e nalgúns proxectos cinematográficos inacabados. Inspírase tamén sen dúbida en Ramuntcho (1919), historia dun contrabandista vasco realizada por Jacques de Baroncelli baseada na novela de Pierre Loti, da que toma emprestada a calidade e a aproximación impresionista. Le Chemin d'Ernoa é o seu primeiro filme rodado en localizacións naturais, antes de La Femme de nulle part (1921) e L'Inondation (1923). Sitúa a paisaxe en primeiro plano, concedéndolle unha función dramática e establecendo unha harmonía cos personaxes. A parella de americanos, interpretada por Eve Francis e Gaston Jacquet, vén para preocupar por un tempo a vida da vila, mais a montaña vasca domina e mantén un elemento indefectible.

O filme presentouse o 6 de outubro de 1920 baixo o título de L'Américain, mais a estrea aprazouse. Preséntase de novo o 4 de agosto de 1921 baixo o título de Le Chemin d'Ernoa e aparece nas salas o 30 de setembro de 1921.