Deprisa, deprisa

• Share on twitter
• Share on facebook

“Talvez esas circunstancias persoais xunto á vontade de revisar a súa propia carreira levan a Saura a realizar un filme insólito na súa traxectoria filmográfica que, por non dicirmos reinterpreta, conecta con moitos aspectos do seu primeiro Los golfos. Trátase de Deprisa, deprisa (1980), bo éxito comercial que parece inscrito no filón de filmes sobre a delincuencia xuvenil que frecuenta o cine español deses anos, mais que sen dúbida soborda en méritos os seus compañeiros de filón. (…) Aos sons das populares rumbas dos Chunguitos e das cancións de Lole e Manuel entre outras, Deprisa, deprisa gaña o Oso de Ouro do Festival de Berlín e percorre numerosos festivais, mostrando un cineasta moi afastado do hermetismo simbólico e do intimismo tópicos do seu cine.” (José Enrique Monterde, “Carlos Saura”, Diccionario del cine iberoamericano. SGAE/Fundación Autor, 2011)