Barren Illusions

(…) xusto cando as longas tomas e os diálogos monosilábicos empezan a resultar pesados, e o discreto humor se esgota, Kurosawa empeza a remover o caldo. Unha muller espectral aparécese ante Michi e dille: «Por que ninguén fai nada?», lembrando a terrible advertencia («Restablecede as regras do mundo») que fai o secuestrador ao principio de Charisma, tamén de Kurosawa. De súpeto, un dáse de conta de que «Illusions» é esencialmente unha continuación desa película anterior, pero posterior ao milenio, en lugar de anterior: a sociedade humana aínda non o entendeu e segue desfasada con respecto ao mundo natural. (…)

Nalgúns aspectos, a película é a versión de Kurosawa de «Pierrot le fou», coa que os paralelismos se fan máis evidentes a medida que avanza a trama. A película de Godard tiña a enerxía brillante dos anos 60 e era unha parodia evidente, pero a evolución da parella romántica de ambas as películas é a mesma: fuxir dunha vida e unha sociedade desarticuladas para tentar atopar unha especie de utopía xunto ao mar. Kurosawa tamén engade a súa propia mensaxe: no amor, como na vida, a acción positiva é a única alternativa a un longo e lento esvaecemento cara á perda e a destrución.

Cun orzamento reducido pero ben confeccionada, a película foi rodada en parte por estudantes da Escola de Cinema de Toquio, onde Kurosawa imparte clases desde a súa inauguración hai dous anos.