
Nuestra señora de París
- 22 minutos
A cámara, levada pola axilidade e a forza impresas polo brazo, é unha prolongación fálica. A vibración da imaxe, o meu ritmo convulsivo, é un acto sexual intensificado e amplificado. (Teo Hernández)
-
O cotián é o imaxinario: o cine de Teo Hernández
Nuestra señora de París
L'eau de la Seine
Pas de ciel
Presenta: Francisco Algarín Navarro