TAPP und TASTKINO

• Share on twitter
• Share on facebook

Tapp und Tastkino: cine para tocar. A performance é lendaria. A caixa convida ao uso do tacto. Mais este uso é condicional. O tacto é cego: prohibe ver. Esta disociación do ollo e do tacto arruína o erotismo todo para o usuario. A muller prodiga o seu corpo. Mais o home só agarra a superficie: a epiderme. E nin sequera: en realidade non sabe cara a onde se estenden os seus dedos. A caixa de Pandora é algo máis que un peep show. (...) Peter Weibel en persoa toma o papel todoterreo. Pode verse na película da performance interpretando un animador da rúa que entra no xogo cun altofalante na man. A muller actúa co corpo, o home coa voz. Isto é ao que se lle chama literalmente – dende (ao menos) Derrida – falocentrismo... (Régis Michel)