Só hai horizonte

• Share on twitter
• Share on facebook

O personaxe poético regresa por mar, logo de longo tempo ausente, á súa Coruña natal. Recorda e percorre determinados espazos da cidade que foron fundamentais para el na súa infancia e mocidade. Despois (no terceiro movemento) emprende un periplo por lugares concretos da Galicia interior e da Costa da Morte para, finalmente, retornar (a estrutura é circular) ao espazo mítico fundacional e eterno (a Torre de Hércules) en busca da plenitude definitiva e consoladora. A Torre representa a infinitude temporal e a inmutabilidade permanente en contraste coa nosa fuxidía finitude.

Con fotografías de: Francisco Pillado González, Schmidt de las Heras, José Vázquez Paz, José Villar Martelo, Vari Caramés, José Caruncho, Xurxo Gómez-Chao, Xoán Piñón, Juan Rodríguez.

Música: Juan Vara. interpretada por OSG Sinfonietta · José Trigueros (director)

Poemas: Xavier Seoane