Resonancias

O punto de partida é a aproximación a un lugar que descoñezo. Intuitivamente busco elementos familiares para superar esa sensación de estrañamento, que me xera certa incomodidade. Ao mesmo tempo, por razóns prácticas, preciso dun punto de partida para empezar a elaborar unha historia. Un fío do que tirar. Unha cuestión intuitiva e de necesidade. Vou na procura de algo que resoe en min e que teña que ver co lugar. Escoito falar duns portugueses que foron traballar a San Sadurniño, é a primeira resonancia. Sigo investigando en "Fálame de San Sadurniño" e ao ver a foto do palco da música de Ferreira, sinto a segunda resonancia. Xa teño un espazo e uns protagonistas para comezar a construír. E nese exercicio de reconstrución que atravesa a memoria, tento unir o pouco que sei de cada un, teño a tentación de unilos de maneira ficticia, intencionalmente, a través da hipótese verosímil de que puideron ser estes homes os que construíron o palco da música de Ferreira. A cada paso que vou dando, avanzo e ao mesmo tempo encontro novos ocos. Fainos falta a memoria pero tamén a imaxinación. A historiadora Margarita Sánchez lévame ata a descendente dun destes portugueses. Pero faltan documentos, non temos sempre a quen preguntar, recordamos só unha parte. A historia sempre estará incompleta pero o que realmente importa é a busca que sempre trae algunha revelación. Ao final estou máis próxima do lugar do que inicialmente sospeitaba. Esta procura que parte do pasado, lévame a recoñecer unha ferida e a restablecer o meu vínculo coa música. A identidade constrúese a cada momento, así como se vive.