Leon Hirszman: curtametraxes

Pedreira de São Diogo

A primeira película de Leon Hirszman, Pedreira de São Diogo (Canteira de San Diogo), é un dos episodios de 5 vezes favela, unha serie de curtametraxes realizadas polo Centro de Investigacións Culturais do Sindicato Nacional de Estudantes (CPC) a principios dos anos 1960. Coa suposta influencia das teorías da montaxe de Eisenstein, e marcado por un forte idealismo político, o episodio segue o drama vivido polos traballadores dunha canteira de Rio ante a orde de intensificar as explosións, algo que poñería en risco a vida dos habitantes da favela, no alto do outeiro.

Maioria absoluta

Filmado en 1963, con son directo, este documental retrata o cotiá e a miseria extrema dos campesiños analfabetos do nordeste de Brasil. Incapaces de ler e escribir, non lles está permitido votar, aínda que son conscientes da súa situación e están perfectamente capacitados para propoñer solucións aos seus problemas. Maioria absoluta (Maioría absoluta) dá voz aos analfabetos a través de testemuños, estatísticas e datos históricos que deitan luz sobre o problema do latifundio na estrutura agraria brasileira. Coa chegada do golpe militar en 1964, o filme foi censurado e prohibiuse a súa exhibición ata 1980, aínda que si foi mostrado fóra de Brasil, onde foi galardoado en diversos festivais internacionais.

Nelson Cavaquinho

Nelson Cavaquinho é un rexistro fermoso e punxente do sambista e a súa contorna, conversando e tocando con amigos e veciños, na casa, no bar, no patio. Escenas da vida no barrio mestúranse con recordos e improvisacións e compoñen un retrato complexo, tan alegre como melancólico, do compositor e da súa comunidade á marxe da sociedade.

Partido alto

Concibido en estreita colaboración con Paulinho da Viola, Partido alto é un documento histórico e unha sincera homenaxe á “expresión máis auténtica do samba”, como Candeia define este xénero musical marcado por improvisacións, como o repente nordestino. Este valioso filme de 1976 con declaracións memorables da vella garda, non só rexistra a manifestación dunha certa pureza musical, a sinxeleza e o espírito de comunidade, senón que se posiciona firmemente contra a crecente estandarización do samba, imposta polas demandas do mercado.