La flor de mi secreto

Logo da incomprensión que supuxo Kika no panorama cinematográfico, Almodóvar entrégase sen desmaio ao seu novo proxecto. A película chanta as súas raíces na literatura, pois a protagonista é unha escritora de novela rosa ao estilo de Barbara Cartland, Corín Tellado ou Delia Fiallo, raíña dos culebróns suramericanos e coa que o director ten diversos contactos.

De paso, é unha homenaxe á literatura escrita por mulleres, que dunha forma ou outra se citan na película, en que se esclarece que as citas no cine teñen a mesma validez que as citas literarias.

As súas referencias cinéfilas están preto de Bergman, Kieslowski e John Cassavetes, polo estudo intimista e o propio carácter dos personaxes, mesmo o director pasaba continuamente a Marisa Paredes a interpretación de Gena Rowlands en Opening Night.

A xénese da película cóntaa, así mesmo, o realizador: “O que hoxe é La flor de mi secreto formaba parte dunha triloxía, tres historias que non tiñan nada que ver entre si mais cuxo leit motiv era a idea dunha visita como desencadeamento da acción, a chegada dun personaxe que revoluciona a súa contorna. (…) Eu quería contar unha historia sobre a dor, a épica da dolor. Épica no sentido de que é sobre a Dolor con maiúsculas, sobre unha gran dor, mais non quería expresalo con grandes termos, senón a través de feitos cotiáns, a base de pequenas cousas”.

Holguín, Antonio, en Pedro Almodóvar, Cátedra, 2006, pp. 275-277.