Papa les petits bateaux...
Sheila White, Michel Bouquet, Judith Magre, Michael Lonsdale
- 100 min.
Catro gánsteres afeccionados queren dar un gran golpe. Liderados por Marc, esta vez decidiron ir por todas. A súa idea? Secuestrar a Vénus de Palma, a filla dun multimillonario, e esixir un cuantioso rescate. Unha vez capturada, a rica herdeira duns vinte anos non tarda en demostrar que é moito máis lista que os seus torpes raptores. Excéntrica e intelixente, Vénus de Palma consegue seducir a uns cantos gánsteres. Esta moza astuta e maquiavélica non tarda en crear problemas entre os ladróns de pouca monta, ata o punto de desencadear unha carnicería entre bandas rivais. Para Marc e os seus colegas, o traballo do século convértese rapidamente nun pesadelo. Asinada por Nelly Kaplan, directora de La novia del pirata, esta comedia está chea de gags e xiros.
- Ano:1971
- Países de produción: Francia
- Guión: Nelly Kaplan, René Guyonnet, Claude Makovski (novela: Raf Vallet)
- Fotografía: Ricardo Aronovich
- Montaxe: Noëlle Boisson, Nelly Kaplan
- Produtora(s): Cythère Films
Crítica do filme
Jean de Baroncelli (Le Monde)
Durante moito tempo, as mulleres cineastas, a pesar de abordar os temas máis diversos con virulencia, patetismo ou tenrura, parecían desdeñar a comedia. Por algunha razón, a risa seguía sendo un coto masculino. Grazas a Nelly Kaplan, esta exclusividade chegou á súa fin. Xa en La novia del pirata, esta directora, que ata daquela se especializara en curtametraxes de arte e ensaio (Gustave Moreau, Rodolphe Bresdin...), mostrou un gusto evidente pola farsa, a truculencia e o humor corrosivo. La novia del pirata era un descarado conto de fadas. Papa, les petits bateaux, a nova película de Nelly Kaplan, é un thriller burlesco.
A trama lembra á famosa novela de James Hadley Chase No Orchids for Miss Blandish. A filla dun multimillonario é secuestrada por uns matóns que esixen un rescate. Pero tranquilos: mentres que a aventura de Chase é sinistra, a de Kaplan pronto dá un xiro cómico. Os malfeitores son bazofia, mentres que Cookie, a moza secuestrada, é un pequeno monstro de astucia, perfidia e sedución. Xogando cos seus encantos, aproveitándose dos celos, a estupidez e a xuventude dos seus raptores, consegue que se maten uns a outros e, convertida en dona da situación, logra mesmo -o colmo da astucia- quedar co botín arrebatado ao seu querido pai.
Debería considerarse esta película unha apoloxía? Cookie reacciona ante os seus mafiosos do mesmo xeito que a heroína de La novia del pirata reacciona ante os pallasos da súa vila. Para ambas as mozas, a loita consiste en conquistar unha liberdade ameazada pola estupidez, a maldade e a brutalidade. E as armas (tipicamente femininas) coas que aseguran o seu triunfo e a súa vinganza son idénticas. Pensándoo ben, a mensaxe da directora é se cadra máis seria do que parece.