Lúa vermella

• Share on twitter
• Share on facebook

Lúa Vermella intérnase na Galicia do mar e compréndea na súa dimensión física e imaxinaria, onde realidade e lenda se fonden, e onde o mar e a morte se entretecen con toda a súa carga mítica e evocadora. Afondamos así no universo retratado na miña anterior película Costa da Morte.

En Lúa Vermella a historia real do Rubio de Camelle, un mergullador que rescatou máis de 40 cadáveres de náufragos perdidos no mar, vese envolveita polos seres que poboan o imaxinario fantástico galego. Un universo mítico que segue o ronsel de autores coma o pintor Urbano Lugrís ou o escritor Álvaro Cunqueiro, quen escribiu a frase, de forte influencia para a película: “O océano é un animal que respira dúas veces ao día”. Na película transitamos por un limbo: entre vida e morte, entre imaxinario e real. E é ese aspecto de limiar o que me interesaba rescatar das figuras arquetípicas da meiga ou a Santa Compaña. Figuras que habitan entre ambos os universos: comunícanse cos mortos ou guían ata o espazo da morte. (Lois Patiño)