Louisiana Story

Un día de 1947, ós dous anos de rematada a guerra, a Standard Oil Company ofreceu a Flaherty canto diñeiro necesitara para facer un film. O encargo non difería moito da aceptación de financiar Nanook pola empresa peleteira Révillon Frères. En nengún caso tratábase, nen entón nen agora, de que Flaherty fixese películas de propaganda, pero sí de que plantesaxe temas que poideran servir á propaganda. Sen mención algunha ó comercio de pieles, Nanook presentou con brilantez desacostumbrada as enormes dificultades para obtelas. E sen aludir á industria petrolífera, na que a Standard Oil Company ocupaba posto moi destacado, Louisiana Story mostraría os problemas, a veces dramáticos, da búsqueda de xecimentos.

(...) Tres meses bastaron para a preparación. A rodaxe fíxose totalmente na rexión de Petit Anse Bayon, da Louisiana, e o coste total ascendeu a 285.000 dólares. Según os seus principios in-variables, Flaherty rodou abundantemente -70.000 metros de negativo neste caso, para aproveitar nada máis que 2.500-, pois fiaba a síntese definitiva ás operacións de montaxe. Non se trataba de dilapidar o material virxe, senón de non deixar nada solto ou perdido.

(...) Louisiana Story foi exhibida por vez primeira para o público na Caley Picture House, de Edimburgo, durante o Festival Internacional do Film Documental, o 22 de agosto de 1948. No programa da sesión, Basil Wright, un dos documentalistas principais do grupo de Grierson, extasiábase ante a nova obra do maes-tro, sinalando cómo este volvía á pureza de concepción que marcou os seus primeiros films.

Pero a diferencia esencial consiste en que si entón tratou Flaherty ós seres primitivos, esta vez trataba ós civilizados. Era unha nova e belísima variación sobre o mesmo tema do home frente á Natureza, aquí enriquecido pola presencia da máquina, que só pode ser eficaz. colaboradora no progreso cando se supedita o seu empleo á intelixencia humana. O que apuntou en The land con certa timidez e ata con xesto pesaroso, en Louisiana Story tiña unha soberbia plenitude rebosante de optimismo.

(...) Louisiana Story era, como foron Nanook of the North, Moana e Man of Aran, obra realizada en absoluta liberdade de inspiración e de creación, sen ter que someterse a inspeccións e a colaboracións incompatibles cos persoalísimos criterios de Flaherty. Os seus films maxistrales anteriores demostraban que un cine rabiosamente sincero e independente, limitado a contar vidas e feitos reais, seducía ó público tanto ou máis que as fantasias urdidas polos guionistas profesionais para satisfacer á pretendida seguridade comercial dos grandes productores. O día seguinte da estrea en Hollywood desta obra recibeu Flaherty un telegrama (...) asinado por Charles Chaplin, Jean Renoir e Dudley Nichols e, ó parecer, redactado polo primeiro. Decía así: «Volva a facer o mesmo e será vostede inmortal e excomulgado por Hollywood, o cal, despois de todo, non é mala cousa».