Un conte de Michel de Montaigne; Un héritier; À propos de Venise; Dialogue d'ombres

Un conte de Michel de Montaigne
(Francia, Alemaña, 2013)
Dirección: Jean-Marie Straub. Texto: Michel de Montaigne. Fotografía: Christophe Clavert. Intérpretes: Barbara Ulrich, Arnaud Dommerc. Dur: 33'.
Textos de Montaigne lidos por Ulrich fronte a un monumento ao escritor. Fundidos e negros, detalles da escultura, empátanse coa narración oral para deconstruír a Montaigne.

Un héritier
(Francia, Suíza, Corea do Sur, 2011)
Dirección: Jean-Marie Straub. Novela: Maurice Barrès. Fotografía: Renato Berta, Christophe Clavert. Intérpretes: Barbara Ulrich, Jean-Marie Straub, Joseph Rottner. Dur: 22'.
Continuación de ¡Lorena!, dirixida a canda Danièle Huillet en 1994. Se nesta adaptaban Colette Bodauche, nesta ocasión Straub toma outro texto de Maurice Barrès, Ao servizo de Alemaña, e filma no monte Saint Odile. Na novela, Joseph segue a pista dun médico rural polo bosque. Jean-Marie vaga tamén por este e evoca o transcurso e estrutura narrativa da obra escrita.

À propos de Venise
(Suíza, Francia, 2014)
Dirección e guión: Jean-Marie Straub. Fotografía: Christophe Clavert. Intérprete: Barbara Ulrich Gustave Leonhardt. Dur: 24'.
Documental sobre a destrución da república de Venecia. Analiza as causas históricas, psicolóxicas e humanas que levaron á súa desaparición. Libremente inspirada de novo nun texto de Maurice Barrès, aquí Straub pregúntase se as mesmas cuestións que causaron o declive deste goberno non serán tamén a perdición dunha Europa que semella está a pasar por unha grave crise de identidade e política.

Dialogue d'ombres
(Suíza, Francia, 2014)
Dirección: Danièle Huillet e Jean-Marie Straub. Novela: George Bernanos. Fotografía: Christophe Clavert, Renato Berta. Intérpretes: Cornelia Geiser, Bertrand Brouder. Dur: 28'.
Película de homenaxe á súa compañeira Danièle Huillet, falecida en 2007, á que Straub inclúe nos créditos como coautora. Cun período que se expande desde 1954, ano en que leron xuntos a novela de George Bernanos na que se basea o filme, deica 2013, cando Straub decide filmar a Brouder e Geiser a recitaren os textos; o autor leva a súa sintaxe a un terreo máis persoal desta vez. O pasado histórico convértese en íntimo, e viceversa, e dá lugar a un equilibrado exercicio concibido dende a experiencia e as rimas internas cunha filmografía xa dilatada.