Cuentos de la luna pálida

O tema desta película atopouno na novela de Akinari Ukeda Ugetsu Monogatari, recompilación de contos fantásticos, sobre pantasmas e supersticións, inspirados nas antigas lendas chinesas. Mizoguchi que, dende había tempo, quería facer unha película reunindo varias supersticións nunha soa historia, conseguiu obter o acordo do presidente da Sociedade Daiei para tratar este tema. Con esta finalidade, reuniu dous contos da recompilación: o primeiro, titulado “A serpe femia”, narraba o encontro dun home coa personificación dunha serpe; o segundo, “A casa de Asaji”, relataba a historia dun campesiño que abandona a súa muller, moi querida, para ir vender seda a Quioto. Debido á guerra, permaneceu ausente durante sete años sen ter novas da súa muller. Mais á súa volta, a muller agardara por el; pasan a noite na alegría do seu reencontro. Ao día seguinte, non hai ninguén, só hai campo ao seu redor, pasara a noite coa pantasma da súa muller. Mizoguchi combinou estes dous relatos. O seu plan consistía en narrar unha traxedia no corazón da guerra.

Cando pediu escribir o guión ao seu guionista, Yoshikata Yoda, díxolle: “Non quero unha simple historia de pantasmas, quero un tipo de misterio fondo, grande e matizado. Non me gusta mostrar de forma directa nin as miserias da guerra nin as ideas”. Con esforzos e logo de moitas dificultades, Yoda acabou o guión. (…) Se Mizoguchi retratou marabillosamente o mundo fantástico do castelo en ruínas, o mundo real da guerra no século XVI rompe, en cambio, a unidade da película e desconcerta o espectador.

Akira Iwasaki (crítico), en Anthologie du Cinéma, novembro, 1967