Corazón verde

A hilarante e tensa ópera prima de Elaine May é a única que difire substancialmente do que ela pretendía. A súa primeira montaxe, de tres horas de duración, incluía dous asasinatos cometidos polo antihéroe (Walter Matthau), que mataba un chantaxista e un avogado corrupto (Jack Weston), e que o estudio suprimiu. A ironía é que o personaxe de Matthau -un patán egocéntrico que esgota a súa herdanza e busca unha noiva rica á que poida asasinar para manter os seus luxos (para iso atopa a unha botánica torpe e descoidada, hábilmente interpretada por May)- non é o tipo de persoa que un espera que esperte tales emocións, mesmo sen os dous asasinatos. Pero como especialista en crear monstros adorables, depredadores e inocentes por igual, May está claramente á altura do reto. A lectura do relato curto de Jack Ritchie The Green Heart que ela adaptou aclara a comedia moito máis negra que tiña en mente, que só chegaría ao seu doce final tras máis desafiantes incomodidades no camiño. E o que ela engadiu a esta historia -como Ferreri, o mordomo e tío do antihéroe, e dúas noivas potenciais que preceden á botánica- pode importar tanto como o que o estudio eliminou.