Cartoon Manía

Tex Avery (Texas, 26 de febreiro de 1908 – California, 26 de agosto de 1980) iniciouse no cinema de animación con Walter Lantz, con quen regresaría nos anos cincuenta. Cando, a mediados dos trinta, a Leon Schlesinger o abandonan Hugh Harman e Rudolph Ising, incorpora ao seu estudo dous directores de Disney: Jack King e Tom Palmer, amén de contratar, case por azar, dous neófitos prometedores: Tex Avery e Frank Tashlin. Avery foi comisionado por Schlesinger para dirixir un pequeno equipo de animadores que eran demasiados rebeldes para colaborar cos seus colegas, como Bob Clampett, Chuck Jones e Bob Cannon, que logo brillarían con luz propia. Avery abandona a Schlesinger en 1942, para traballar con Fred Quimby até 1954, tras o cal regresaría co seu primeiro empresario, Walter Lantz, para rodar catro curtametraxes. Despois dun período dedicado á publicidade, pasou os seus últimos anos no departamento de guións de Hanna-Barbera.
Tex Avery pertence a ese restrinxido grupo de artistas cinematográficos (Chaplin, Keaton, o Gordo e o Fraco), que construíron a comedia visual do século XX a partir da nada, inventando métodos e estilos que, desde entón, se fixeron de uso común. Algúns criticuchos adoitan presentar a Tex Avery como unha especie de anti-Disney, virulento e surrealista, en oposición á tenrura e ao realismo do seu rival. O certo é que a combinación das contribucións de ambos os artistas é a que permitiu que a animación de personaxes –o cine de debuxos animados-, se identificase coa Idade de Ouro da animación cómica norteamericana.

Texto: Ignacio Benedeti