Cuna

• Share on twitter
• Share on facebook

Cuna é a familia, os arrolos que me cantaban meus pais de cativa, os contos na cama, as caricias na meixela. Cuna é a miña primeira curtametraxe, por iso quero dedicarlla de maneira total a meus pais, porque eles teñen moito que contar aínda.

A investigación do persoal e familiar non significa entremeterse na vida privada. É un punto de investigación e estudo en relación á infancia. A pregunta está en que lembramos do pasado e quen nos axuda a recuperalo. Se o que eu quero ten pingas da miña vida, a historia non fará máis que medrar no nivel persoal. Realmente o que máis valoro cando escribo é o que aparece con respecto ao vivido: o non vivido. A este punto chégase a partir da non ficción.

Grazas aos meus personaxes, e no caso de Cuna, aos meus pais, podo vivir e revivir. (Lucía Estévez)