Europa 2005 – 27 octobre / Europa 2005 – 27 octubre; Joaquim Gatti, variation de lumière / Joaquim Gatti; Corneille-Brecht ou Rome l'unique objet de mon ressentiment / Corneille – Brecht; O somma luce; Schakale und Araber

Europa 2005 – 27 octobre / Europa 2005 – 27 octubre
(Francia, 2006)
Dirección e guión: Danièle Huillet, Jean-Marie Straub. Fotografía e montaxe: Jean-Claude Rousseau. Dur: 51'.
Hai dez anos, o produtor Enrico Ghezzi pediulles á parella Straub-Huillet que imaxinasen unha continuación do Europa '51 de Roberto Rossellinni pivotando ao redor do papel da actriz Ingrid Bergman. Eles decidiron escoller un evento que supuxo un punto de inflexión respecto das relacións centro-periferia nas cidades francesas: o asasinato por parte da policía de dous rapaces que fuxían dos xendarmes nunha banlieue parisina, e que ocasionou os maiores disturbios da historia recente de Francia.

Joaquim Gatti, variation de lumière / Joaquim Gatti
(Francia, 2009)
Dirección, guión, montaxe: Jean-Marie Straub. Fotografía: Renato Berta. Dur: 2'.
Straub toma a fotografía dun home, Joaquim Gatti, xusto antes duns eventos de natureza violenta que lle aconteceron, e móntaos cun comentario de Jean-Jacques Rousseau.

Corneille-Brecht ou Rome l'unique objet de mon ressentiment / Corneille – Brecht
(Francia, 2009)
Dirección: Cornelia Geiser, Jean-Marie Straub. Textos: Bertolt Brecht, Pierre Corneille. Fotografía: Christophe Clavert. Intérprete: Cornelia Geiser. Dur: 21'.
A actriz Cornelia Geiser le textos de Brecht e Corneille ante unha ventá e sentada, con diferentes cadencias e entoacións.

O somma luce
(Francia, 2010)
Dirección: Jean-Marie Straub. Guión: Jean-Marie Straub (con textos d'A divina comedia de Dante). Fotografía: Renato Berta. Intérprete: Giorgio Passerone. Dur: 19'.
“Vemos a Giorgio Passerone, profesor de Literatura italiana, sentado na pendente dun outeiro na vila toscana de Buti, recitando o final d'A divina comedia de Dante – unha viaxe épico-poética dende o Inferno ao Purgatorio. Os versos de Dante sobre a “luz divina” reflicten unha visión e trasládana en palabras. A súa linguaxe é o dialecto toscano, que se estableceu despois como o italiano estándar. É máis, formou a base da linguaxe de Vittorini e Pavese, como Straub explica cando se lle pregunta por que elixiu a Dante. O recoñecemento do máis divino é unha visión, e o máis divino nos versos é unha “resonancia”, ou, como di o orixinal: “per sonare un poco in questi versi”. (Markus Nechleba, catálogo da Viennale, 2010)

Schakale und Araber
(Suíza, 2011)
Dirección: Jean-Marie Straub. Guión: Jean-Marie Straub (adaptación do relato curto homónimo de Franz Kafka). Fotografía: Christophe Clavert. Intérpretes: Barbara Ulrich, Giorgio Passerone, Jubarite Semaran. Dur: 11'.
Chacais, árabes, europeos; mafia, masa, individuo. Apoiándose en Deleuze, Straub intenta descifrar o mundo contemporáneo adaptando unha vella historia de Kafka.