Deixando atrás

Durante os anos 50 moitos galegos deixaron a súa vida de campo, a familia e a súa maneira de vivir, e con pouco máis que unha maleta de cartón, embarcáronse cara ás Américas buscando unha vida mellor. Os barcos saían abarrotados dos portos de Vigo e A Coruña, nunha travesía que duraba case un mes. Moitos non volveron. A través das cartas, os emigrantes mantiñan o vínculo cos seus seres queridos e o Atlántico.

Os nenos de entre 10 e 11 anos de Cangas, localidade moi próxima a Vigo, despois de compartir cos seus avós os recordos dos seus bisavós ou tataravós que un día tiveron que marchar, constrúen un poético e emotivo relato da dor e o medo de marchar, da interminable travesía, da ausencia, das anheladas cartas, de todo aquilo que un día deixaron atrás.