La octava mujer de Barba Azul

Bluebeard's Eight Wife é a derradeira obra que Lubitsch realizou para a Paramount antes de independizarse como productor e poder traballar nun réxime de certa comodidade en relación á política dos grandes estudios. A primeira escena transcorre nuns grandes almacéns. Un excéntrico millonario americano (Gary Cooper) merca un pixamo, pero rexeita levarse os pantalóns, xa que acostuma a durmir sen eles. A discusión sobre a utilidade das dúas pezas do pixama parece conducir o film cara ó terreo da banalidade e a extravagancia.

Máis tarde, para seducir á muller que escolleu como esposa (Claudette Colbert), o millonario non dubidará en pasearse con traxe e corbata pola praia, e subirse nun patin acuático para alcanzar a súa companeira. A derradeira escena da pelicula transcorre no interior dun manicomio. A víctima é o marido, que toleou por amor e que debe ser roscatado pola súa esposa e polo seu sogro (Edward Everett Horton).

Para poder entrar no interior da institución psiquiátrica e burlar ós vixiantes, o sogro porase a ladrar na porta. Os ladridos constitúen o pasaporte de acceso a un mundo dominado pola demencia. As numerosas situacións absurdas que irrompen continuamente no interior da trama de Bluebeard's Eight Wife parecen situar a película nun terreo próximo ó humor dos Irmáns Marx, e a algúns espectadores pode desconcertar, sobre todo se se parte dunha idea restrinxida do Lubitsch Touch, entendido como un modelo de escritura baseado unicamente na elipse, as insinuacións e os sobreentendidos.