Béla Tarr (I)

En colaboración con Filmoteca de Catalunya e IVAC-La Filmoteca de Valencia.

Unha das grandes figuras xurdidas da cinematografía europea dos últimos anos é, sen dúbida, Béla Tarr (Pecs, Hungría, 1955). O cineasta húngaro é un autor moi capaz de mutar o seu virulento realismo socialista inicial, presidido por berros de frustración e rabia que adoptan mecanismos da modalidade documental, por unha progresiva depuración na posta en escena, un formalismo demoníaco tal e como o expresara o escritor cinematográfico Jonathan Rosenbaum. Tarr pasa dos primeiros planos, obsesivos, íntimos e asfixiantes das primeiras películas, a unha posta en escena máis global, planos medios ou xerais influídos por Jancsó, Tarkovski e incluso Antonioni, onde a derrota moral se converte nunha maneira distanciada de deixar ao espectador preto de toda realidade. O hábitat condiciona os pensamentos e emocións dos seus personaxes, ligado aos cuestionamentos filosóficos e morais dos seus relatos fílmicos.
Influído pola realidade inmediata, Tarr escribiu en solitario as súas catro primeiras películas. Logo conta coa axuda do novelista húngaro Lászlo Krasznahorkai, autor das novelas Sátántangó e Melancolía da resistencia, fontes de dúas das últimas películas de Tarr. Este completo ciclo prosegue no mes de maio coa proxección das restantes películas de Tarr, entre elas a súa última longametraxe rematada, The man from London (2007).
Agradecementos: Marta Bényei, Magyar Filmunió (Hungría).