La Nueva Babilonia

Kozintsev e Trauberg fan un emprego creativo da montaxe; do relato alterno; da composición plástica da imaxe; da iluminación dirixida; da integración dos rótulos no desenvolvemento da acción, cunha doble vertente: ben como contrapunto da acción, ou ben sendo eles mesmos creadores de diferentes direccións argumentais, dos obxectos como protagonistas en certos lugares da historia, seguindo a idea de Pudovkin da utilización cinematográfica máis completa dun mesmo obxecto.

A música é do xove compositor Shostakovitch, quen ideou unha partitura que fuxía da mera ilustración, o que provocou, segundo afirma J.A. Bizet, que fose interpretada moi esporadicamente, polo rexeitamento dos músicos e do público.

Quero rematar estas curtas liñas adicadas ó filme coa traducción do xuício de (...) M. Martin, que subscribo case integramente: "Kozintsev e Trauberg (xunto con Elsenstein) levaron o cinema mudo ó apoxeo da súa perfección linguística: a calidade e a grandeza dos efectos visuais orixinan unha emoción totalmente estética que multiplica a paixón revolucionaria da obra (...)".