Curtas Chuck Jones

Hai algunha xente que descoñece quen é, por exemplo, Fendetestas, pero que cando se mencionan nomes de personaxes como Bugs Bunny, o Pato Lucas (Daffy Duck) ou o Correcamiños Bip Bip, inmediatamente saben quen son. Estas caricaturas de debuxos animados, ainda que americanas, son unha parte importante da cultura do século XX, e nesta aldea na que se converteu o mundo por causa dos medios de comunicación de masas, non importa que non sexan galegos: un paisano da máis alonxada parroquia de Ortigueira, aínda que non saiba quen foi Fendetestas, si saberá quen é o Coello da Sorte.

Lamentablemente, anque estes personaxes de debuxos son moi coñecidos, poucos son os que poden dicir os nomes dos xeniais artistas que hai tras eles, mais alá de Walt Disney e, tal vez, o tándem Hanna-Barbera. Tanto Bugs Bunny, como Porky, o Correcamiños, o Pato Lucas e ata Tom e Jerry deben algúns dos seus máis memorables momentos a un home que entre 1938 e 1967 dirixiu máis de 250 cartoons (curtas de debuxos animados producidas inicialmente para a súa distribución nos cines, anque posteriormente moitos deles foron recuperados pola televisión). O seu nome é Charles M. Jones, ou, como el prefire, Chuck Jones. Nacido o 21 de setembro de 1912 en Spokane, Washington, a súa familia mudouse a Hollywood cando era un neno. Tras concluír os seus estudios de arte no Instituto Superior de Artes Chovinard,

Chuck pasou unha curta etapa da súa vida desempeñando diversos traballos: ariñeiro, debuxante de chistes, deseñador de bonecos e artista comercial. A súa primeira ocupación no mundo da animación foi como lavador de cels (follas de acetato sobre as que se pintan os dehuxos, para Ub lwerks, o antigo socio de Walt Disney, quen nesa época encontrábase producindo cartoons da serie Flip the Frog para Pat Power's Celibrity Pictures. Posteriormente, Jones entrou no Departamento de animación da Warner, onde, tras ter desempeñado postos de escritor, animador e axudante de dirección, debuta como director en 1938 con Night Watchman, protagonizada polo ratón Sniffles, e que xa foi exhibida previamente no CGAl. Esta sesión iníciase con outro cartoon do mesmo personaxe: Sniffles and the bookworm (1939), no que unha polilla de biblioteca pide axuda a personaxes dos libros para defenderse dun amenazante "xigante". Proseguiremos con Ghost wanted (1940), no que un neno fantasma, precursor de Casper, quere buscar o seu primeiro empleo. O terceiro cartoon é My favorite duck (1942), onde disfrutaremos vendo como o Pato Lucas se burla do cazador Porky en temporada de veda, e que é o primeiro título da serie Loony Tunes realizado en cor (xa que a Warner, tradicionalmente, dedicaba os seus presupostos máis xenerosos á serie Merrie Melodies). Seguen Super Rabbit (1942) e Weakly Reporter (1943), ambos con diversos gags que denotan ter sido producidos en tempos de guerra. O primeiro deles é unha farsa sobre a serie Superman dos Fleischer. O segundo plasma, cun estilo certamente averyano, como cambian os costumes dos cidadans en tempos de guerra. En Hare Raising Hare (1946) un científico tolo inspirado en Peter Lorre intenta atrapar a Bugs Bunny. Xa en 35mm e en formato panorámico deleitarémonos unha vez máis no CGAl con To beep or not to beep (1963), o seu penultimo cartoon para a Warner e que está considerado polos expertos como o mellor da serie do Correcamiños (de aí que consideremos inevitable a súa reestrea). Cando Chuck Jones abandonou a Warner fíxoo para formar a súa propia compañía, Sib-Tower 12, coa que produciu unha nova serie de cartoons de Tom e Jerry para a Metro-Goldwyn-Mayer. Desta etapa proxectarase Penthouse mouse (1963), que é o primeiro da serie, concluíndo finalmente con Is there a doctor in the mouse?